|
Арам Петросян 24.10.2016
Ночью переводил на армянский... глубокое чувство, человеческое...
Սերգեյ Եսենին
(1895-1925)
***
Ոչ ափսոսում, ոչ արտասւում եմ, ո՛ղջը
հանց ծուխ ճերմակ խնձորենուց՝ կը չքուի:
Թօշնանք է յար, ոսկեզօծ է ամբողջը,
է՛լ չեմ լինի երիտասարդ եւ ճկուն:
Հիմա արդէն դու այնպէս չես տրոփի,
սի՛րտ իմ, սառած ու աւէրուած փոքր-ինչ,
չթէ երկիրն անգամ այս կեչուտների
ոտաբոբիկ թափառելու չի կանչի:
Ո՜վ դու, ո՛գի շրջմոլիկի, շուրթերիս
բոցն այլեւս առաջուայ պէս չես թարթում,
օ՜, թարմութիւն իմ մսխուած մէկընդմիշտ,
խռովք աչաց, զգացմունքի յորդութիւն...
Արդ, ժլա՞տ եմ իղձերիս մէջ ես դարձել,
թէ՞ դու, կեանք իմ, եղել ես լոկ մի երազ,
հանց գարնանը թնդումնաձայն ծէգի մէջ
վարդագոյն մի նժոյգ հեծած սլանայի՜...
Մենք բոլորս էլ այս աշխարհում նեխում ենք,
պղինձն է հանդարտ հոսում թխկու տերեւից...
Օրհնեա՜լ լինես դու, որ ծաղկելու եկար
սի՛րտս, նախքան գալդ հոգուս ետեւից...
1921
Թարգմ.՝ ԱՊ 2016.10.23-24, Երեւան
https://web.facebook.com/aram.petrosyan
К списку отзывов
Добавить отзыв
|
